فى معرض الرسام .. بدأ لقاء وسلام
لما كانت بتبص على الصور
بص الرسام وطول النظر
مشي ناحيتها لقاها معجبه برسوماته
ومن هنا بدأ معاها حكاياتها
وقالها ان وشك ده احلى وش . ازاى فى معرضي ميترسمش
وعرض عليها يرسمها .. ومن هنا ابتدا يكلمها
وبدأت قصتهم مع بعض .. ملامحها بتقول انها قصه بجد
بس يا خساره على الشوك . لما يغطى الورد
فى يوم شافته مع وحده تانى .. بيقولها نفس الكلام الاولانى
نفس اللي قاله ليها .. نفس القصه ببراعه بيحكيها
اول ما شافها وقف وحاول يتكلم .. قالت له اللوحه خلصت اوعه ترسم
خلاص بقى يارسام .. شبعت منك افلام
وحاول يلون فى كلامه .. ملقيش منها فرصه قدامه
وجريت على صورتها .. والناس بتبص على حلاوتها
وجري وراها يشدها .. صرخت فى وشه . كله انتهى
قالت له مش عايزه حتى اجيب سيرتك
قالها لو زعلانه خدى تمن صورتك
ضحكت بسخريه وحزن مليانه
زعلانه ههههه مين اللى قالك زعلانه
وان كان على صورتى ديه
اعتبرها رد جميل منى لجرحك وهديه
بس اعتبرنى فى حياتك حاجه منسيه
ولو مفيش غير وشك فى زمانى
اوعه تخلينى اشوفك تانى
وبكت ومسكت القلم والناس بتبص .
وجابت الصوره خطين فى النص
وصقفت بالحزن وقالت تحيه للرسام
اللي علمنى درس تمام التمام
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق